Papier w formie podobnej do uÂżywanej obecnie zostaÂł wedÂług chińskich kronik wynaleziony w Chinach przez kancelistĂŞ na dworze cesarza He Di z dynastii Han, eunucha Ts'ai Lun (inna transkrypcja Cai Lun), okoÂło 105 r. n.e.

Ale zanim tego dokonano ... wynaleziono:

Papirus (gr. pápyros →, Âłac. papyrus) - materiaÂł pisarski, wyrabiany z wÂłókien roÂśliny cibory papirusowej (Cyperus papyrus) rosnÂącej w delcie Nilu. Papirus znany byÂł juÂż w staroÂżytnym Egipcie od III tysiÂąclecia p.n.e. Na papirusie pisano specjalnym atramentem i piórem zwanym calamus. Pisano tylko po jednej stronie, tej gdzie poziome wÂłókna papirusu tworzyÂły naturalne linie.

nastĂŞpnie powstaÂł:

Pergamin – materiaÂł wyrabiany ze skór zwierzĂŞcych. Pergamin wyparÂł rozpowszechniony wczeÂśniej papirus. Pergamin wyrabiano ze skór wielu róÂżnych, ale najczĂŞÂściej mÂłodych zwierzÂąt. Pergamin jest jakoÂściowo lepszy od papirusu. Jego najwiĂŞksze zalety to, w odróÂżnieniu od papirusu, moÂżliwoÂść pokrywania pismem obu powierzchni oraz wytrzymaÂłoÂść, która umoÂżliwiÂła zastÂąpienie zwoju wspóÂłczesnÂą postaciÂą ksi¹¿ki czyli kodeksem.

Rozpowszechniony wczeÂśniej papirus zostaÂł skutecznie wyparty przez pergamin dopiero w V wieku n.e., chociaÂż oba materiaÂły byÂły jeszcze doÂść dÂługo uÂżywane równolegle.

ÂźródÂło wikipedia.pl